Πάμπολλα προβλήματα προκλήθησαν στην κιβωτό του Νώε, όταν ο προαναφερθήσαντας δεν μερίμνησε για το αποχετευτικό σύστημα του πλωτού του μέσου, με αποτέλεσμα όταν ο Πανάγαθος έκλεισε την πόρτα, αυτό να μην υπάρχει!
.
Συνέπεια του παραπάνω ήταν τα ζώα, τα πτηνά και τα ερπετά να αφοδεύουν όπου τους έκανε κέφι, ο χώρος να είναι αποπνικτικός λόγω των αναθυμιάσεων, αλλά και από τον όγκο των ακαθαρσιών η κιβωτός να πάρει επικίνδυνη κλίση, πολλάκις χειρότερη και από αυτήν του πύργου της Πίζας!
Το πρόβλημα επέτειναν και οι τερμίτες, που το έσκασαν απ' τα κελιά τους και άρχισαν να τρώνε το ξύλο της κιβωτού!
Και σε χρόνο τζε τε η κιβωτός άρχισε να μπάζει νερά.
Και μπαταρισμένη άραξε στο όρος Αραράτ του Καυκάσου.
Αλλιώς θα έφτανε μέχρι τον Μελιγαλά.
Αυτό άλλωστε ήταν και το αρχικό σχέδιο πλεύσης.
Από τότε μέχρι και τώρα, ο Νώε προσπαθεί να δώσει εξηγήσεις στο λιμενικό σώμα Καυκάσου, γιατί δηλαδή δεν έβαλε χέστρες στην κιβωτό, οι οποίες θα συνδέονταν με τη θάλασσα.
Οι κακές οι γλώσσες πάντως λένε πως ασκήθηκαν, και ερήμην του Υψίστου, έντονες πιέσεις από οικολόγους, με το σκεπτικό ότι αν τα λήμματα κατέληγαν στο πέλαγος και θα επηρεάζονταν το χρώμα των ψαριών, το οποίο και θα γινότανε σκατί, και κατά συνέπεια θα έχαναν την κάλυψή τους, γινόμενα πιο ευάλωτα στους ψαράδες, ερασιτέχνες και επαγγελματίες.
κείμενο: Θεοδωρίδης Βλαδίμηρος
