Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Σαμποτάζ.....

Και ενώ οι Θεοί αποφάσισαν για των ανθρώπων γένος έρωτα ελεύθερο κάθε 5 λεπτά να κάνουν όπου γωνία βρούν, αυτοί οι ρασοφόροι άλλη γνώμη είχαν, και τα ρολόγια πείραξαν και με τους εργολάβους πλακάκια τ' καναν.


Και αυτά στα 4 λεπτά μηδένιζαν και πάλι απ' την αρχή, και οι εργολάβοι κατέστρεψαν όλες τις γωνίες και τις έκαναν ευθείες, και άλλες γωνίες δεν έκαναν, και όλοι οι δρόμοι μια ευθεία ήταν λες και σε τουαλέτα οδηγούσαν.
Και όταν το σφάλμα τους κατάλαβαν αυτοί οι εργολάβοι, πως μαλακία έκαναν με όλο ευθεία πράμα, κύκλους και μονο κύκλους άρχισαν να φτιάχνουν.


Μα και πάλι σκατά τα έκαναν, τη μαλακία να αποχοριστούν δεν μπόρεσαν, διότι απλό το θέμα ήταν, απ' το σπίτι σου για ψώνια έβγζινες και στο σπίτι σου κατέληγες με το καλάθι άδειο, αφού γύρω γύρω και ξανά τον κύκλο μόνο έκανες χωρίς κανέναν λόγο.


Και οι Θεοί τσατίστηκαν και χαλασμένα απορυπαντικά στους ρασοφόρους στείλανε και αυτά τα μαύρα που φορούσανε κάτασπρα στο πίτσ φιτίλι έγιναν.
Έτσι αναγκάστηκαν και τα ρολόγια να διορθώσουν, και τους εργολάβους να πουν σωστή δουλειά να κάνουν, αλλά και απ' τους συνανθρώπους τους συγνώμη να ζητήσουν που για 10 μέρες, το κατόρθωμά τους για τόσο κράτησε, αναστάτωση και σύγχηση προκάλεσαν.

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 2011

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από εκδηλώσεις του Ελληνοπρεπούς χώρου πρός τη θεά Εκάτη, πρόσωπο άμεσα συνδεδεμένο με την πανσέληνο, στο ύψωμα Σελάνα, περιοχή Νεοχορούδας Θεσσαλονίκης.


Ποιά όμως ήταν η θεά Εκάτη
Κατά την Ελληνική Μυθολογία η Εκάτη εμφανίζεται σαν χθόνια θεότητα. Από γλωσσολογικής άποψης το όνομά της φαίνεται ότι είναι ελληνικό και σχετίζεται πιθανώς με το επίθετο εκατηβόλος που αποδιδόταν στον Απόλλωνα. Υπάρχουν τίτλοι της όπως το άγγελος και το φωσφόρος. Με τον δεύτερο τίτλο πολλές φορές ονομάζεται «φορέας του φωτός» (βλ. Ευριπίδου Ελένη).

πολλοί ήταν αυτοί που παραβρέθηκαν

Η Εκάτη, θεά της μαγικής τέχνης στον κάτω κόσμο, ήταν το μοναδικό παιδί των Τιτάνων Πέρση και Αστερίας. Από τους γονείς της κληρονόμησε δυνάμεις πάνω στη γη, τη θάλασσα και τον ουρανό. Βοήθησε τη θεά Δήμητρα στην αναζήτηση της Περσεφόνης και μετά την επανένωσή τους έγινε συνοδός της Περσεφόνης και σύντροφος του Άδη. Ήταν στενά συνδεδεμένη με τα Ελευσίνια μυστήρια.


Η Εκάτη συνήθως απεικονιζόταν σε σχέδια πάνω σε αγγεία κρατώντας 2 πυρσούς. Σε αγάλματα μερικές φορές απεικονιζόταν σε τριπλή μορφή. Άλλο όνομα με το οποίο ήταν γνωστή είναι Περσηίς.


Ο ποιητής της Θεογονίας, ο Ησίοδος, αναγνωρίζει στο πρόσωπό της την πανίσχυρη Κυρία των τριών βασιλείων: γης, ουρανού και θάλασσας. Λέει, ακόμη, πως η θεά ασκούσε την κυριαρχία της από την εποχή των Τιτάνων πριν πάρει την εξουσία ο Ζευς και η τάξη του. Ο νέος κυβερνήτης του κόσμου την τίμησε, αφήνοντάς την στο αρχικό μεγαλείο της.


Η Εκάτη βοηθά τους πολεμιστές στον πόλεμο και τους βασιλείς στην απονομή της δικαιοσύνης. Φέρνει τιμές στους αθλητικούς αγώνες, παραστέκει τους κυνηγούς και τους ψαράδες και μαζί με τον Ερμή, προστατεύει τα κοπάδια. Τέλος, αποκαλείται κουροτρόφος.

κατά τη διάρκεια της τελετής

Σημαντική είναι η παρουσία της στον περίφημο μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης». Όπως και η Δήμητρα, ακούει τη φωνή του απαχθείσας κόρης. Τη συναντά κρατώντας φως στο χέρι της και ρωτάει τον απαγωγέα με λόγια που ανήκουν στη Δήμητρα, σύμφωνα με μια ορφική απόδοση ομηρικού ύμνου. Ο ποιητής μας λέει πως και οι δύο πηγαίνουν να βρουν τον Ήλιο, τον αυτόπτη μάρτυρα. Υφίστανται δύο αποδόσεις του μυθολογήματος. Στη μία πρωταγωνιστεί η Δήμητρα και στην άλλη η Εκάτη, που πηγαίνει μάλιστα και στον Κάτω Κόσμο για να αναζητήσει την Περσεφόνη. Αφού συναντηθούν η μητέρα με την κόρη, η Εκάτη εμφανίζεται για άλλη μια φορά στον ύμνο, για να παραλάβει την Κόρη και να μείνει για πάντα μαζί της. Η Εκάτη και η Περσεφόνη είναι το ίδιο αδιαχώριστες, όπως η Περσεφόνη και η Δήμητρα. Σύμφωνα με τον ύμνο, η Γαία, η Μητέρα Γη, δεν έχει καμία σχέση με τη Δήμητρα, καθώς θεωρείται συνένοχη του απαγωγέα.


Ο Αισχύλος τη συνδέει με τη Σελήνη και την παρουσιάζει ως Άρτεμι-Εκάτη, ενώ ο Ευριπίδης τη θεωρεί κόρη της Λητούς, και πρώτος στη Μήδεια την παρουσιάζει ως θεά προστάτιδα των μαγισσών. Η Εκάτη λοιπόν συνδέεται και συνταυτίζεται με τη Δήμητρα, την Περσεφόνη, τον Ερμή και τον Κάτω Κόσμο, τη Γη, τον Πάνα, την Κυβέλη και τους Κορύβαντες, τις Χάριτες στη μορφή που έχει ως προστάτις των καλλιεργειών και της γης. Ως Άρτεμις Ευπλοία αποκτά θαλάσσιο χαρακτήρα και συνδέεται με το ναυτικό επάγγελμα.


Η σχέση της Εκάτης με την Άρτεμι γίνεται φανερή από ένα μύθο του Εφέσου. Επειδή η γυναίκα του Εφέσου υποδέχθηκε άσχημα τη θεά και της αρνήθηκε τη φιλοξενία, η Άρτεμις τη μεταμόρφωσε για λίγο σε σκύλο. Όταν όμως πήρε πάλι την ανθρώπινη μορφή της, η γυναίκα του Εφέσου ένιωθε τόσο ντροπιασμένη, ώστε κρεμάστηκε. Η θεά την επανέφερε στη ζωή και εκείνη πήρε το όνομα της Εκάτης. Άγαλμα της Εκάτης είχε στηθεί κοντά στο ναό της Εφεσίας Αρτέμιδος.


Στους ύστερους χρόνους δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη χθόνια υπόστασή της και στις μαγικές της ιδιότητες. Τότε εμφανίστηκε με τρομακτική μορφή όπως η Μέδουσα και οι Ερινύες. Με την εκδοχή αυτή συνδέονται οι οικιακοί καθαρμοί, τα οξυθύμια, με τα οποία διώχνονταν από το σπίτι τα κακά πνεύματα. Αφιερωμένος στην Εκάτη ήταν ο χώρος που βρισκόταν μπροστά από την πύλη του ναού, της πόλης ή του οίκου. Λατρευόταν για τις μαγικές της κυρίως ιδιότητες, για τη δύναμη που είχε να κρατάει μακριά από την καθημερινή ζωή το κακό.


Στον ελληνικό κόσμο η κλασική μορφή της Εκάτης στέκει αυστηρή και παράξενη, ανάγλυφη πάνω σε ένα τρίγωνο, με τα πρόσωπά της στραμμένα σε τρεις κατευθύνσεις. Οι Έλληνες προσπάθησαν να απαλλαγούν από την αυστηρότητα αυτών των αγαλμάτων διασπώντας την τρισυπόσταση θεότητα σε τρεις παρθένες χορεύτριες. Στις μεταγενέστερες εποχές, επέμειναν εντονότερα στην τρισυπόστατη όψη της θεότητας από ό,τι στην κλασική εποχή του Ησίοδου. Το γεγονός πως τα Εκάτεια τελούνταν σε τρίστρατα και πως αυτοί οι τόποι ήταν ειδικά αφιερωμένοι στην Εκάτη δεν αντιστρατεύεται στην ησιοδική ή κοσμική σύλληψη του αριθμού τρία. Όλα τα τρίστρατα προβάλλουν ξεκάθαρα τη δυνατότητα διαίρεσης του κόσμου σε τρία μέρη. Ταυτόχρονα η Εκάτη, ως κυρία των πνευμάτων, προειδοποίησε τους Έλληνες πως μια τριπλή διαίρεση θα δημιουργούσε αναγκαστικά δίπλα στον οργανωμένο κόσμο του Δία μια χαοτική περιοχή, στην οποία θα συνέχιζε να υπάρχει το αμορφοποίητο μέρος του αρχέγονου κόσμου ως Κάτω Κόσμος. Οι Έλληνες θεώρησαν πως η τριπλότητα της Εκάτης ήταν κάτι υποχθόνιο.


Σε προγενέστερες περιόδους, πριν ακόμη απολιθωθούν τα τρία πρόσωπα της Εκάτης στα γνωστά Εκάτεια, αυτές οι τρεις όψεις φαίνεται πως αποτελούσαν πολλές μορφές ή βασίλεια του κόσμου, πολλές δυνατές εξελίξεις της μιας και ίδιας συμπαγούς ιδέας. Έτσι, στη μορφή αυτής που προφανώς είναι η μικρότερη των θεαινών, η κατώτερη από τις τρεις, διακρίνεται μια εσωτερική σχέση ανάμεσα στη Δήμητρα, την Κόρη και την Εκάτη. Από εδώ πηγάζει και η προφανής ιδέα του μυθολογήματος, όπως ξεδιπλώνεται στον ύμνο

ακολούθησε συμπόσιο




πηγή: Βικιπαίδεια, http://el.wikipedia.org
βιβλιογραφία:
  • C.G. Jung-C. Kerenyi, Η Επιστήμη της Μυθολογίας, Ιάμβλιχος, 1989.
  • L.R. Farnell, The Cultures of the Greek States, Chicago, 1971.
  • The Kraus, Hekate, 1961.
  • Myth. Lexikon, 1885.
Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την τελετή που έλαβε χώρα στο Ναό των Ελλήνων, Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης.


Στον περιβάλλοντα χώρο του Ναού



Η τελετή





Η επίκληση


Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ 2011


Η Μάχη των Θερμοπυλών είχε διάρκεια τριών ημερών και διεξήχθη μεταξύ της συμμαχίας των ελληνικών πόλεων-κρατών, με αρχηγό τη Σπάρτη, και της Περσικής Αυτοκρατορίας του Ξέρξη Α', κατά τη δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα. Διεξήχθη ταυτόχρονα με τη ναυμαχία του Αρτεμισίου, τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο του 480 π.Χ, στα στενά των Θερμοπυλών. Αυτή η περσική εισβολή πραγματοποιήθηκε μετά την πρώτη περσική εισβολή στην Ελλάδα, κατά την οποία οι Πέρσες ηττήθηκαν από τους Αθηναίους στη μάχη του Μαραθώνα.

Πολύς κόσμος παρακολούθησε την εκδήλωση

Ο Ξέρξης συγκέντρωσε μεγάλο στρατό και στόλο, και επιτέθηκε με στόχο να καταλάβει όλη την Ελλάδα. Ο Αθηναίος στρατηγός Θεμιστοκλής πρότεινε ότι οι Έλληνες πρέπει να σταματήσουν τη περσική προώθηση στα στενά των Θερμοπυλών και στο Αρτεμίσιο.


Μια ελληνική δύναμη με περίπου 7.000 άνδρες βάδισε βόρεια για να κλείσει τα στενά το καλοκαίρι του 480 π.Χ. Ο περσικός στρατός, ο οποίος σύμφωνα με αρχαίες πηγές είχε στη διάθεση του εκατομμύρια στρατιώτες, αλλά σήμερα ο αριθμός θεωρείται σαφώς μικρότερος 25.000 ( 100.000- 300.000 με τους βοηθιτικούς), έφθασε στα στενά αργά τον Αύγουστο ή νωρίς τον Σεπτέμβριο.


Λόγω της αριθμητικής υπεροχής των Περσών, οι Έλληνες κατάφεραν να αντισταθούν συνολικά 7 μέρες (συμπεριλαμβανομένου και των 3 ημερών της μάχης), πριν υπερκεραστούν εξαιτίας μιας, από τις γνωστότερες στην ιστορία, προδοσίας. Κατά τη διάρκεια 2 ημερών της μάχης, η μικρή δύναμη υπό την ηγεσία του Λεωνίδα Α' της Σπάρτης έκλεισε τον μόνο δρόμο, από όπου ο περσικός στρατός μπορούσε να περάσει. Μετά τη δεύτερη μέρα της μάχης, ένας ντόπιος κάτοικος ονόματι Εφιάλτης πρόδωσε τους Έλληνες, οδηγώντας τους Πέρσες στα νώτα των Ελλήνων. Φοβούμενος ότι η δύναμη του θα υπερκεραστεί, ο Λεωνίδας, αποφάσισε να απομακρύνει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού στρατού, κρατώντας μόνο 300 Σπαρτιάτες, 700 Θεσπιείς, αλλά και περι τους 400 Θηβαίους με το ζόρι και  μερικές εκατοντάδες ακόμα βοηθιτικούς. Όλοι σκοτώθηκαν στη μάχη.


Μετά τη σύγκρουση, ο ελληνικός στόλος στο Αρτεμίσιο έλαβε τα νέα για την ήττα στις Θερμοπύλες. Δεδομένου ότι η στρατηγική τους απαιτούσε νίκη και στις Θερμοπύλες και στο Αρτεμίσιο, και εξαιτίας των μεγάλων απωλειών τους, ο ελληνικός στόλος αποφάσισε να υποχωρήσει στη Σαλαμίνα. Οι Πέρσες κατέλαβαν τη Βοιωτία και την Αθήνα, από την οποία είχαν φύγει οι κάτοικοι. Ωστόσο, αναζητώντας μια αποφασιστική νίκη κατά του περσικού στόλου, ο ελληνικός στόλος κατανίκησε τους Πέρσες στην ιστορική ναυμαχία της Σαλαμίνας, στα τέλη του 480 π.Χ.


Φοβούμενος ότι θα παγιδευτεί στην Ευρώπη, ο Ξέρξης υποχώρησε με το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του στην Ασία, αφήνοντας το γαμπρό του Μαρδόνιο να ολοκληρώσει τη κατάληψη της Ελλάδας. Τον επόμενο χρόνο, ωστόσο, μετά την αποφασιστική νίκη των Ελλήνων στις Πλαταιές και την καταστροφή του στρατού του Μαρδόνιου, έληξε η περσική εισβολή και μαζί της και οι Περσικοί Πόλεμοι.

Ακολούθησε μια σύντομη τελετή προς τους ηρωικούς πεσόντες

Η μάχη των Θερμοπυλών έμεινε στην Παγκόσμια Ιστορία ως παράδειγμα αυταπάρνησης, αυτοθυσίας και υπακοής στους νόμους της Πατρίδας. Η αντίσταση των Ελλήνων στη μάχη των Θερμοπυλών αποτελεί παράδειγμα των πλεονεκτημάτων της σκληρής στρατιωτικής εκπαίδευσης, του καλύτερου εξοπλισμού και της ιδιοφυούς χρήσης του εδάφους ως πολλαπλασιαστή δύναμης.


πηγές: http://el.wikipedia.org
Η κύρια πηγή για τους Ελληνο-Περσικούς Πολέμους είναι ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος. Ο Σικελιώτης ιστορικός Διόδωρος, έγραψε στον 1ο αιώνα π.Χ στην Ιστορική Βιβλιοθήκη του, και επίσης αναφέρει τους Ελληνο-Περσικούς Πολέμους, με πηγή τον Έλληνα ιστορικό Έφορο. Αυτή η πηγή είναι αρκετά συνεπής όπως και αυτή του Ηρόδοτου. Οι Ελληνο-Περσικοί Πόλεμοι επίσης περιγράφονται με λιγότερες λεπτομέρειες από άλλους αρχαίους ιστορικούς συμπεριλαμβανουμένου του Πλούταρχου, του Κτησία της Κνίδου, και χρησιμοποιείται ως παραπομπή από άλλους συγγραφείς, όπως τον Αισχύλο. Αρχαιολογικά ευρήματα, όπως η δελφική Στήλη των Όφεων υποστηρίζουν τη θεωρία του Ηροδότου.

Κατάθεση στεφάνου

Και λίγα λόγια για τη μάχη

Το πανελληνιο αρχαιοπρεπές οπλιτικό άγημα ''ΑΡΕΣ ΑΝΑΞ'' σε συνεργασία με το οπλιτικό άγημα ''ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΕΣ ΜΟΡΕΣ'' τίμησαν το Σάββατο 6 Αυγούστου 2011 στις Θερμοπύλες τον Λεωνίδα, τους 300 Σπαρτιάτες και τους 700 Θεσποιείς.



Το πανελληνιο αρχαιοπρεπές άγημα ''ΑΡΕΣ ΑΝΑΞ''


Τα οπλιτικά αγήματα ''ΑΡΕΣ ΑΝΑΞ'' και ''ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΕΣ ΜΟΡΕΣ'' στο βάθος

Το οπλιτικό άγημα '' ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΕΣ ΜΟΡΕΣ''

Οι ''ΑΡΕΣ ΑΝΑΞ'' παρατεταγμένοι

Κινήσεις οπλιτικών αγημάτων


Αναπαραστάσεις μάχης  απο τα οπλητικά αγήματα ''ΑΡΕΣ ΑΝΑΞ'' και ''ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΕΣ ΜΟΡΕΣ''














Λαμπαδηδρομία προς τον Κολωνό λόφο





Στον Κολωνό λόφο

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ 2010